In Guinee gaat Enabel aan de slag met jonge werklozen en met Guinese migranten die terugkeerden naar hun thuisland.

Hoewel sommige Guinese migranten een nieuw leven willen opbouwen in Europa verkiest 75% onder hen om te migreren naar de buurlanden of de Maghreb. In Senegal, buurland van Guinée, alleen al wonen er zo’n 3.5 miljoen Guineeërs. Ze verlieten hun land vooral om economische redenen maar keerden terug na een maanden- of jarenlange reis.

Eens thuis zijn ze vaak blut, gedesillusioneerd en beschaamd omdat hun reis niet de uitkomst gaf waar ze van droomden.

Door jongeren opleidingen aan te bieden die aansluiten bij de behoeften op de arbeidsmarkt trekken ze minder snel weg in de hoop op een beter bestaan. Ze dragen bij aan de economie van hun land. Een beter draaiende economie zorgt op zijn beurt voor betere gezondheidszorg, infrastructuur en scholing, en dus een sterkere en toekomstgerichte samenleving.

Op 5 jaar tijd wil Enabel, samen met het Duitse ontwikkelingsagentschap GIZ, het Internationaal Handelscentrum ITC, het VN-Hoofdontwikkelingsfonds (UNCDF) en het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties (UNDP), 15.000 mensen aan het werk zetten. Het Belgisch ontwikkelingsagentschap spitst zich toe op laaggeschoolden tussen 18 en 35 jaar. 6.000 jongeren, waarvan 2.000 teruggekeerde migranten krijgen een opleiding van 9 maanden. Er worden een twintigtal opleidingen aangeboden zoals loodgieterij, elektriceit, of bouwtechniek. Die technische opleidingen worden eerst georganiseerd in bedrijven, en vervolgens krijgen de jongeren een volwaardige opleiding. Ook alfabetiseringslessen en scholing in financiën komen aan bod.

"Ik besloot te migreren door de dagelijkse moeilijkheden hier in Guinee: ik had geen geld en de relatie met mijn familie was erg gespannen. Ik reisde naar Mali en vervolgens helemaal door de woestijn naar Algerije. Ik vond er gemakkelijk werk in een cementfabriek en bleef er 8 maanden. Het loon was ontzettend laag, maar ik kon niet anders en aanvaardde die job, ik had geld nodig om te overleven. Mijn doel was om naar Europa te trekken, als kind wou ik altijd naar Duitsland gaan. Maar die droom spatte uiteen toen de Algerijnse autoriteiten me oppakten en terugstuurden naar Niger. Ik werd er 5 maanden opgesloten in een transitcentrum voor illegalen. Ik wou mijn ouders bellen en vragen om geld op te sturen zodat ik een nieuwe poging kon ondernemen om tot in Europa te geraken, maar uiteindelijk heb ik dat plan opgegeven en besloot ik terug te komen naar Guinee.

Terug thuis werd ik uitgelachen door vrienden en familie. Dat was psychologisch een heel zware klap en maakte de re-integratie niet gemakkelijk. Ik besloot ondanks alles om toch een opleiding te volgen als loodgieter en stapte in het programma van Enabel: ik combineerde de opleiding met mijn praktische stage als loodgieter: een intense combinatie maar ik was vastberaden om het te halen!

De opleiding bracht me tot waar ik vandaag sta: ik heb een beroep, en krijg hier en daar al kleine opdrachten als loodgieter, dat maakt me zo trots! Ik kan bijdragen aan de sociale lasten van de familie, en ik voel dat hun mening over mij verandert: ze zien nu dat ik een jonge ondernemer ben waar de familie op kan rekenen."

"Ik vertrok in 2005 naar Mauritanië, waar ik 7 jaar bleef. De reis tot daar was niet makkelijk, ik had geen identiteitskaart noch een paspoort. Ik legde een gevaarlijke weg af via Senegal, over de rivier tot in Mauritanië. De mensensmokkelaars zeiden ons te wachten tot na 22.00 u voor de oversteek. Maar de kustwacht spotte ons bootje en bracht ons terug naar Senegal. We ondernamen enkele uren later een nieuwe poging en ditmaal slaagden we erin de overkant te bereiken. Daar verbleven we 2 dagen in een donkere loods, zonder eten. We wachtten er op een auto die ons tot de hoofdstad Nouakchott zou voeren. Daar toegekomen wachtten me nieuwe uitdagingen: ik begreep geen woord Arabisch, mijn integratie werd hierdoor heel erg bemoeilijkt. Het eerste jaar kwam ik bijna nooit buiten. Ik volgde een opleiding tot kapster en daarna tot naaister, en vond werk in een naaiatelier. Maar na 7 jaar miste ik mijn moeder te hard en wou ik terugkeren naar mijn thuisland om mijn familie terug te zien.

Terug thuis schreef ik me in voor de opleiding van Enabel, ik zag talloze andere vrouwen deelnemen en vond het een goede manier om hier werk te vinden en aan mijn toekomst te werken. Ik volgde alfabetiseringslessen en een opleiding tot glazenmaker. Ik hoop heel hard om op termijn mijn eigen bedrijfje op te starten omdat het me in staat stelt om onafhankelijk te zijn en in te staan voor mijn drie kinderen."

Looptijd: 2018 - 2023

Partners: GIZ, ITC, UNCDF en UNDP

Financiering: Europese Unie

Budget: € 35 miljoen

Jongeren ondersteund door Enabel :

Het beroepsintegratieparcours: