Communiceren over culturen heen

Annelies combineert vandaag haar twee grote interessevelden in één job: als persverantwoordelijke bij de ngo Search for Common Ground werkt ze op het snijvlak van media en internationale samenwerking. In 2016, waagde ze de sprong van journaliste bij Knack online naar een functie bij Dierenartsen Zonder Grenzen, via het Juniorprogramma. Een keuze die ze zich niet beklaagde.

Toen Annelies (36) op haar 28ste voor twee jaar naar Burkina Faso trok, had ze al een stevige basis als journalist. “Voor ik startte met mijn job in Burkina, werkte ik als journalist voor de website van Knack, met een focus op buitenlands nieuws,” vertelt ze. Die ervaring kwam haar goed van pas toen ze als communicatiemedewerker begon bij Dierenartsen Zonder Grenzen.

Annelies haar rol was tweeledig: enerzijds berichten over de werking van de organisatie voor het Belgische publiek, anderzijds het opzetten van een duurzame communicatiestrategie voor het lokale team. “Er was geen vaste communicatiefunctie ter plaatse, daar hadden we de budgetten niet voor, dus het was belangrijk dat ik iets achterliet waarmee mijn collega’s ook na mijn vertrek verder konden,” legt ze uit.

Haar journalistieke achtergrond gaf haar een voorsprong in het voeren van interviews en het helder overbrengen van boodschappen. Maar, al snel merkte ze dat communicatie in een internationale ontwikkelingscontext andere gevoeligheden met zich meebrengt. “Als witte vrouw uit België die vragen stelt aan mensen uit Burkina, moet je je bewust zijn van machtsverhoudingen en de perceptie die daar rond hangt. Daarom koos ik er in het begin voor om vooral te observeren: hoe werken de mensen hier, hoe pakken mijn collega’s uit aan, wat zijn de ongeschreven regels?”

Bewust omgaan met machtsverhoudingen

Het bewust omgaan met deze verhoudingen werd voor haar een belangrijk leerpunt. “Ik probeerde altijd ruimte te laten voor vragen van onze partners. En vroeg op het einde van elk gesprek ook bewust of zij nog iets anders kwijt wilden. Als ik hun verhaal vroeg, was het logisch dat zij ook iets terugkregen. Daarom deelden we de eindresultaten van interviews ook met de mensen waarmee ik sprak. We drukten foto’s en verhalen af en hingen die op in de kantoren van onze Burkinabé partners op het platteland. Zo zagen ze wat er met hun bijdrage gebeurde.”

Na haar opdracht in Burkina Faso werkte Annelies nog vier jaar voor Memisa, opnieuw als communicatiemedewerker. “Ik ben zelfstandiger geworden en heb geleerd om dingen te relativeren. In Burkina kun je nog zo’n strak plan hebben, maar als de wegen door het regenseizoen onberijdbaar zijn, dan herplan je gewoon. Je hebt niet alles zelf in de hand, en dat moet je kunnen aanvaarden.”

Ook op persoonlijk vlak hield ze mooie herinneringen over aan haar tijd in Burkina Faso. “Ik heb aan mijn periode bij Dierenartsen Zonder Grenzen, een heel goede vriendin overgehouden. Ik bezocht haar later opnieuw, en zij kwam ook al in België op bezoek.”

Contact met journalisten & internationale uitwisseling

Vandaag werkt Annelies bij Search for Common Ground, een organisatie die inzet op vredesopbouw via dialoog en conflictbemiddeling. “Hier komt mijn journalistieke ervaring opnieuw van pas. Ik ben nu persverantwoordelijke en onderhoud veel contact met journalisten. Tegelijk stuur ik één collega in Brussel aan en maak ik deel uit van een netwerk van communicatiemedewerkers in verschillende landen, die internationale uitwisseling onder collega’s is heel verrijkend.”

Zou ze het opnieuw doen? “Zonder twijfel! Ik kreeg de kans om uit te zoeken of internationale samenwerking echt iets voor mij was. Het antwoord is resoluut ja.”

copyright alle foto’s: Dierenartsen Zonder Grenzen